South Island of New Zealand, Part 1
Blijf op de hoogte en volg Maarten
05 Februari 2016 | Nieuw Zeeland, Westport
We stonden alleen niet op de lijst dus het was even tricky of we wel mee konden, maar uiteindelijk heeft de chauffeur ons gewoon meegenomen toen ze zag dat er nog plek over was. Onze eerstvolgende stop was Nelson Lakes, een groot spiegelglad meer met rondom hoge bergen. Daar hebben we weer wat mooie kiekjes geschoten en een paar keer van de steiger gesprongen, tussen de meterslange palingen die in het meer zwemmen. Naar deze verfrissende stop gingen we door naar het surfstadje Westport. Daar aangekomen bleek dat we eigenlijk niet in die bus hadden mogen zitten, dus nu zouden we een dag langer in Westport zitten. Op zich niet erg, Bazils hostel was erg gezellig en zo hadden we tijd om weer een keer een hoognodige was te draaien. S avonds gingen we met de hele groep, ongeveer 50 man, naar het strand om een massive kampvuur te maken. Iedereen moest helpen met brandhout verzamelen, maar dat was niet heel lastig. Het hele strand lag namelijk vol met ‘driftwood’, grote stukken hout die aangespoeld waren. Het vuur werd uiteindelijk zo groot dat de lokale brandweer met twee wagens moest uitrukken. Uiteindelijk bleek er niks aan de hand te zijn, want we hadden natuurlijk alles onder controle, maar we moesten beloven dat we het vuur goed zouden doven. Na een paar alcoholische versnaperingen werd het al aardig laat en liepen we weer terug naar het hostel. De volgende dag gingen wij SUP’en, oftewel Stand Up Paddling. Je staat dan op een overmaats surfboard met een roeispaan in je handen en zo bewogen wij ons voort over een riviertje. Ondertussen deden we nog een aantal yoga poses op het board, hebben we tikkertje gedaan en een wedstrijdje. Op het einde was het vrij lastig om te blijven staan, want iedereen gebruikte de boards als bots auto’s om de ander eraf te krijgen. Al met al was het een leuk en wederom verfrissend uitje.
De volgende dag mochten we gelukkig weer in de bus stappen, dit keer bij Mingee. En we hadden een mooie route voor de boeg, want State Highway 6 van Westport tot Lake Mahinapua is een van de mosterd routes die we ooit gereden hebben. Prachtige regenwouden aan onze linker kant en aan onze rechterkant hoge kliffen die uitmonden in mooie stranden met een woeste zee. Onze eerste stop was bij Punakaiki, een plaatsje bekend om de Pancake Rocks en blowholes. Erosie door wind en water van de oceaan heeft er voor gezorgd dat deze rotspartijen er uit zien als stapels met pannenkoeken. En wanneer het zeewater in kleine openingen loopt wordt de druk zo hoog dat het water er aan de bovenkant uitspuit. Ook waren er en aantal rotspartijen waar je met een beetje fantasie een gezicht of een dier in kon zien. Hier hebben we even rondgelopen en geluncht. Daarna stapten we weer in de bus naar Greymouth, de volgende stop. Hier moesten we inkopen doen voor het thema feest van die avond. Mingee had ‘trashbags’ als thema bedacht, dus de inkopen waren simpel : een rol vuilniszakken. Je mocht als alles verkleed gaan, zolang je outfit maar uit vuilniszakken bestond. De eindbestemming voor die dag was Lake Mahinapua, een hotel langs State Highway 6 met een lange Kiwi Ex geschiedenis. Het begon in de begin jaren van Kiwi Experience, toen er een keer een zware overstroming was en de bus niet door kon rijden naar Franz Josef. Op zoek naar een vervangende slaapplek reed de bus langs het Lake Mahinapua hotel en ging in gesprek met de eigenaar Les. Deze was blij met zoveel mensen maar had helaas niet genoeg slaapplaatsen. Als oplossing gooide hij de hele hotel bar/pub vol met matrassen matjes en dekens, om iedereen een slaapplaats te kunnen bieden. Het bleek een groot feest te worden die nacht, iedereen werd goed zat en het was een groot succes. Les, die bekend stond als Nieuw Zeeland’s oudste feestbeest wilde wel meer van dit soort klandizie en daarom stond hij vanaf toen elke keer als de Kiwi Ex bus langs reed langs de weg met een bord of ze niet alsjeblieft weer konden blijven slapen. Zo werd dit een traditie, waarbij er elke keer een verkleedfeest georganiseerd werd. Toen we aankwamen hebben we een Greenstone Carving Workshop gedaan, waarbij we allebei een ketting voor de ander geslepen hebben van greenstone, een soort jade met een belangrijke betekenis voor de Maori cultuur. Daarna moesten we onze outfit gaan samenstellen. Maarten’s ging dit keer als Mexicaanse zwerver en Samantha was Assepoester na 12 uur. Helaas niet de winnende outfits, anders hadden we nog een mooie prijs kunnen winnen.
Het feest was echter van korte duur voor ons, want aan het begin van de avond kregen wij het verschrikkelijke nieuws dat opa Hardenberg net was overleden. Het bereik was in dat gebied heel slecht, dus het was lastig om contact te krijgen met het thuisfront. Uiteindelijk kregen we er toch een telefoontje door en daarna was het alweer hoog tijd om nog wat proberen te slapen. De h daarna heb je toch een heel dubbel gevoel, waardoor je ook weinig zin hebt om leuke dingen te doen. Aan de andere kant heb je wel veel afleiding en wordt je een beetje meegenomen in de flow van de reis. Dit betekende dat de reis vanaf toen vooral getekend werd door veel ups en downs, waarbij we het hier vooral over de ups gaan hebben.
De volgende stop was de Franz Josef glacier, een van de snelst bewegende gletsjers ter wereld, aan de rand van het regen woud. De weersomstandigheden waren niet heel best, waardoor de activiteit die voor ons gepland stond afgelast werd. Maar de volgende morgen konden we die gelukkig alsnog doen. Nadat we aan kwamen zijn we dus maar eventjes het dorpje ingelope en hebben we een terrasje gepakt. Ondertussen vlogen de helikopters ons om de oren, van alle mensen die een scenic tour deden of een heli hike. Omdat er in het leven nu eenmaal keuzes gemaakt moeten worden gingen wij helaas niet de gletsjer hike met helikopter doen, maar gingen wij de volgende ochtend kajakken op een van de gletsjer meren. Een prachtig spiegelglad meer met de bergen en gletsjer op de achtergrond. Wij hadden het kajakken met zn tweeën al snel onder de knie, maar een meisje van onze groep had wat minder geluk. Zij werd met een Japanse toerist in de kajak gezet, die waarschijnlijk voor het eerst in haar leven een peddel zag en dus ook geen flauw idee had hoe zo’n ding werkte. Terwijl het meisje druk aan het roeien was sloeg haar ‘partner’ op het water met dat gekke ding in haar handen. Ze had de grootste lol, maar als gevolg draaide hun kajak alleen maar rondjes, tot ergernis van het meisje uit onze groep. Al met al een hilarisch schouwspel voor ons. De tocht zelf was ook erg mooi en op het laatst zijn we nog een speciaal reservaat voor Kiwi’s in gevaren, maar helaas geen één in het wild gezien. Bij terugkomst in het hostel doken wij de jaccuzi in en na een drankje in de bar was het daarna tijd om naar bed te gaan. De volgende dag zouden we namelijk vertrekken naar Wanaka. Maar het wordt alweer aardig lang dus dat komt de volgende keer wel weer!
XOXO Maarten & Samantha
-
06 Juni 2016 - 10:58
(schoon)mama & Telmo:
Mooi verhaal weer hoor! Dit wordt straks echt jullie reisdagboek en dan zullen jullie zelf waarschijnlijk ook verbaasd zijn over hoe verschrikkelijk veel jullie gedaan, gezien en meegemaakt hebben! In dit tempo zal je alleen de laatste gedeelten van jullie reis waarschijnlijk moeten gaan schrijven als jullie al lang en breed weer in NL zijn haha! Maar ook dan zijn ze geweldig om te lezen dus keep up the good work! Love you two <3 ! -
06 Juni 2016 - 13:45
Marcella:
Fantastisch weer om te lezen en ik verbaas me elke keer weer nieuwe dingen te lezen terwijl we elkaar toch redelijk vaak spreken!
Geniet er nog maar heerlijk van want voor jullie het weten is het voorlopig voorbij -
14 Juni 2016 - 22:01
Marian:
Wat super wat jullie allemaal mee maken en lees veel herkenbare plekjes . Geniet er nog
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley